زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

گواهی تدریس علامه مجلسی به علی‌نقی بن رمضان‌علی





نحوه تکثیر کتاب‌های علمی، تدریس و مصون نگهداشتن آن‌ها از جعل و تحریف، یکی از مهمترین دغدغه‌های دانشمندان دینی بوده است. آن‌ها برای این منظور، از روشی استفاده نموده‌اند که در اصطلاح کتابشناسی به آن "بلاغ" یا "انها" گفته می‌شود. بلاغ دستخطی از استاد بود که در نسخه نوشته می‌شد و به‌وسیله آن گواهی، شرکت شاگرد در درس را تایید می‌گردید و ضمناً صحّت نسخه نیز تایید می‌گشت؛ بنابراین "بلاغ" هم گواهی تحصیلی بود و هم نشان صحّت نسخه به‌شمار می‌رفت.
اساتید در هر نسخه علامت بلاغ‌های متعددی می‌نوشتند و در پایان نسخه یا پایان بخش‌های کتاب در ضمن بلاغ‌ها برای شاگرد اجازه نقل حدیث و روایت را به‌نحو عموم یا درباره آن اثر یا آثاری خاص صادر می‌کرد که این اجازه گواهی علمی برای آن شاگرد در اعتبار روایت‌ها و استنادهایش به شمار می‌آمد. در این مقاله گواهی درسی علّامه مجلسی برای شاگردش علی‌نقی بن رمضان‌علی بررسی می‌شود.


۱ - متن گواهی



متن درسی: تهذیب الاحکام؛ تاریخ پایان درس: اواخر جمادی الثانی ۱۰۷۱. محل تحریر گواهی: تهذیب الاحکام پایان کتاب طهارت؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگرد
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم انهاه المولی التقی الورع مولانا علی نقی ایده الله تعالی سماعاً و تحقیقاً و ضبطاً فی مجالس آخرها اواخر شهر جمادی الثانیة لسنة احدی و سبعین و الف. و اجزت له ان یروی عنی ما سمعه منی. نمقه بیمناه الداثرة المفتاق الی رحمة ربه الغافر ابن محمّد تقی محمّد باقر عفی عنهما، حامداً مصلیاً مسلماً.»
[۱] فهرست نسخه‌های خطی کتاب‌خانه آیت‌الله مرعشی، ج۸، ص۹۰، نسخه ش۲۸۸۷.


۲ - پانویس


 
۱. فهرست نسخه‌های خطی کتاب‌خانه آیت‌الله مرعشی، ج۸، ص۹۰، نسخه ش۲۸۸۷.
۲. حسینی اشکوری، احمد بن‌ علی، اجازات الحدیث، ص۸۴.    


۳ - منبع



صدرایی خویی، علی، مجله حدیث حوزه، برگرفته از مقاله «شانزده گواهی تدریس از علّامه مجلسی»، سال‌ اوّل، شماره یک، زمستان ۱۳۸۹.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.